Bir ay oruçlarımızı tutup ibadetlerimizi yerine getirmeye çalıştık. Bu bir aylık sabrın sonunda Allah’ın bize ihsan ettiği Ramazan Bayramı’na ulaştık.

Tam gün kapanma bayramda da devam edeceği için tıpkı geçen yıl olduğu gibi bu yılda buruk bir bayram yaşayacağız. Sevdiklerimizi göremeyeceğiz. Anne babalarımızın elini öpmeye gidemeyeceğiz. Küçüklere şeker ve harçlık veremeyeceğiz.

Geçen yıl ki mübarek Ramazan Bayramı’nı da yakalandığım koranavirüs yüzünden hastanede geçirmiştim. Ölümle yaşam arasındaki o ince çizgide gidip gelirken bayramı düşünemedim bile.

Aziz Okurum…

Hamd olsun aldığımız ve verdiğimiz nefese, bu tene, bu cana…

Ne yapalım? Bu bayramı da gönlümüzce kutlamayıverelim. İnsan olarak ilk görevimiz her şeye rağmen yaşamak olmalı. Sağlıklı ve uzun yaşarsak Allah’ın izni ile daha çok bayramlar kutlamak nasip olur inşallah.

Biz büyüdükçe dünya mı kirlendi? Bayramlar mı eskidi? Ya da biz mi eskidik?

Bilemiyorum…

Ama her şeye rağmen yaşamanın güzel hem de çok güzel olduğunu biliyorum. Bu bayramı da sağ salim geçirelim. Allah’ın izni ile ellerimizin arasından kayıp giden bayramların acısını bir şekilde çıkarırız diye düşünüyorum.

Bana göre, bayram demek çocukluk demektir.

 Yüreğimizde o çocukluk heyecanını yaşamak demektir.

Büyüklerimizden şeker ve para toplamak demektir.

Yeni elbise ve ayakkabı giymek demektir.

Bayram dost ziyareti demektir.

Bayram barış demektir.

Bayram kardeşlik demektir.

İnşallah virüs salgının kara bulutları arasında kutlamaya çalıştığımız son bayramımız bu bayram olur.

İnşallah bundan sonraki bayramlarımızı içimizdeki o hiç büyümeyen çocuk heyecanı içerisinde kutlamak nasip olur.

İçimizdeki çocuğu yaşatabilmek adına Bayramınızı en samimi duygularımla kutlar; büyüklerimin ellerinden, küçüklerin gözlerinden öper, hepinize sevgiler, saygılar ve selamlar sunarım….